Hoeveel illusie, hoeveel wankel hopen
en leven ongegronder met de dag!
Meningen, onvervuld van tegenslag,
die hen met plan en al bij voorbaat slopen!

Zo doen ze een veeg bestaan aan mensen open,
woorden die wind zijn schenken ze gezag -
om één kort uur dat schatert van hun lach
met jarenlange ellende te bekopen.

Hebt geen vertrouwen in de schijn der dingen:
weet dat wij bruikleen van het leven zijn
en dat de wereld leeft van wijzigingen..

Wijzig dan inzicht en levenslijn
en hoop nog enkel op verinnigingen
waar liefde aan deel heeft. En die eeuwig zijn.

Vertaling: Dolf Verspoor

Beluister dit gedicht in het Portugees.
Stem: João Carvalho

Ik heb een verhaal bij dit gedicht

Heeft dit gedicht een speciale betekenis voor jou? Herinner je nog wanneer je het voor het eerst hoorde bijvoorbeeld? Of ben je het ooit ergens onverwachts tegengekomen? Laat het ons weten op muurgedichten@taalmuseum.nl! We voegen jouw verhaal graag toe aan deze website.

Luís Vaz de Camões in Leiden

Foto: Ed Visser

Dit gedicht is in 1996 aangebracht aan de Lange Mare 71a in Leiden. Het was het 44e muurgedicht dat door Stichting TEGEN-BEELD werd gerealiseerd. Het verdween in juli 2002 bij het opknappen van de gevel.

DIT MUURGEDICHT IS HELAAS VERDWENEN.

Quanta incerta esperança, quanto engano!
Quanto viver de falsos pensamentos,
Pois todos vão fazer seus fundamentos
Só no mesmo em que está seu próprio dano!

Na incerta vida estribam de um humano;
Dão crédito a palavras que são ventos;
Choram depois as horas e os momentos
Que riram com mais gosto em todo o ano.

Não haja em aparências confianças;
Entendei que o viver é de emprestado;
Que o de que vive o mundo são mudanças.

Mudai, pois, o sentido e o cuidado,
Somente amando aquelas esperanças
Que duram pera sempre co'o amado.