Nee, vraag ons niet...

Nee, vraag ons niet om taal als een lijst met
een strakke rand
rond ons vormloos gevoelen, die dat helder maakt
met vuurrode letters en als een crocus naakt
en alleen staat te pralen op stoffig land.

Ach hij die de weg kent waar hij gaat,
met anderen en zichzelf op goede voet,
en zijn schaduw negeert, die door de zonnegloed
op een verveloze muur geschreven staat!

Vraag ons niet om de formule die je werelden
open kan leggen
wel wat krom gemompel, dor als oude schillen.
We kunnen je heden slechts dit nog zeggen,
dat we niet zijn, dat wat wij niet willen.

Vertaling K. van Eerd

Listen to this poem in Italian.
Voiced by: Graziella Raiz

Ik heb een verhaal bij dit gedicht

Heeft dit gedicht een speciale betekenis voor jou? Herinner je nog wanneer je het voor het eerst hoorde bijvoorbeeld? Of ben je het ooit ergens onverwachts tegengekomen? Laat het ons weten op muurgedichten@taalmuseum.nl! We voegen jouw verhaal graag toe aan deze website.

Eugenio Montale in Leiden

Photo Anoesjka Minnaard

Dit gedicht is in 1993 aangebracht aan de Oude Rijn 138, hoek Pelikaanstraat. Het was het 9e muurgedicht dat door Stichting TEGEN-BEELD werd gerealiseerd. In de zomer van 2011 is dit muurgedicht opnieuw aangebracht. In regel vier van onderen staat nu helaas posse in plaats van possa.

All I Can Tell You Now...

Don't ask me for words that might define
our formless soul,
publish it
in letters of fire, and set it shining,
lost crocus in a dusty field.

Ah, that man so confidently striding,
friend to others and himself, careless
that the dog day's sun might stamp
his shadow on a crumbling wall!

Don't ask me for formulas to open worlds
for you:
all I have are gnarled syllables,
branch-dry. All I can tell you now is this:
what we are not, what we do not want.

Translation: William Arrowsmith

Non chiederci

Non chiederci la parola che squadri
da ogni lato
l'animo nostro informe, e a lettere di fuoco
lo dichiari e risplenda come un croco
perduto in mezzo a un polveroso prato.

Ah l'uomo che se ne va sicuro, agli altri ed
a se stesso amico,
e l'ombra sua non cura che la canicola
stampa sopra uno scalcinato muro!

Non domandarci la formula che mondi
possa aprirti,
si' qualche storta sillaba e secca come un ramo.
Codesto solo oggi possiamo dirti,
ciò che non siamo, ciò che non vogliamo.

(da Ossi di seppia, 1925)